Kierunek patrzenia zależy od miejsca siedzenia. To powiedzenie idealnie pasuje do sytuacji, w której znaleźli się właściciel licencji Pizzerii Gaga Tratoria i franczyzobiorca. Niezadowolone ze współpracy strony konfliktu nie łączy już umowa franczyzowa a dzieli postępowanie sądowe. To sąd rozstrzygnie, czy racja leży po stronie franczyzodawcy czy Elżbiety Krupy, która w okresie od kwietnia do października 2011 roku działała pod logo Pizzerii Gaga Tratoria. W październiku umowa została rozwiązana – obie strony prawie równocześnie wysłały sobie wypowiedzenie umowy, w których decyzje argumentują nieprzestrzeganiem jej warunków.
Głównym powodem niezadowolenia franczyzobiorcy licencji była konieczność ciągłego dokładania do inwestycji w pizzerię, która okazała się workiem bez dna. Zaległości wobec dostawców i franczyzodawcy oraz brak pomocy tego ostatniego w prowadzeniu biznesu postawiły na ostrzu noża relacje partnerów.
– Inwestycja w pizzerię to według zapewnień dawcy 150 tys. zł. Tymczasem za musiałam zapłacić 45 tys. zł za samą instalację wentylacji, na co w ogóle nie byłam przygotowana – mówi Elżbieta Krupa.
Z kolei franczyzodawca sieci Pizzerii Gaga Tratoria twierdzi, że poinformował Elżbietę Krupę o braku wentylacji w lokalu w Warszawie przy ulicy Saskiej, który jej zarekomendował.
Podobnie sprawa miała się z kosztami dostosowania lokalu. Franczy-zobiorczyni zamiast wydawać 130 tys. zł na firmy polecone przez franczyzo-dawcę (dwie firmy remontowe oraz hydraulik), samodzielnie ogłosiła przetarg na niezbędne prace. Dzięki temu znalazła firmę, która podjęła się realizacji kompleksowo wszystkich usług za 100 tys. zł. – Nie obiecywałem pani Elżbiecie Krupie, że inwestycja w jej pizzerię nie przekroczy 150 tys. zł. Nie podawałem też cen poszczególnych usług, ponieważ każdy
franczyzobiorca może zgodnie z umową realizować projekt wykonawczy z pozyskanymi przez siebie ekipami remontowymi, z czego też właścicielka pizzerii skorzystała – informuje Artur Liepelt, założyciel Pizzerii Gaga Trattoria.
Franczyzobiorczyni podliczyła wszystkie koszty związane z inwestycją.
– Na chwilę obecną w lokal zainwestowałam 500 tys. zł i nie posiadam już oszczędności, które mogłabym przeznaczyć na dalsze finansowanie firmy. Moje miesięczne obroty kształtują się na poziomie 30 tys. zł – twierdzi Elżbieta Krupa.
Dla porównania, w katalogu franczyz na portalu Franchising. pl – pizzerie podają jako szacowaną kwotę inwestycji w biznes następujące liczby: Telepizza – minimum 120 tys. zl, Da Grasso – 200 tys. zł, Pizza Dominium – 200-400 tys. zł.
Czytaj dalej: https://www.zplywackiej.pl/pizza-niezgody-cz-2/
